Kwetsbaar
Hoe enthousiast we vanaf ons vakantieadres schreven, zo anders zag het er een paar dagen later uit. In de laatste vakantieweek kreeg je ineens weer hoge koorts en werd echt ziek: weer longontsteking! We overwogen sterk of we naar huis moesten gaan. Je kreeg weer antibiotica en het leek er even op, dat het niet aan wilde slaan.
Gelukkig konden we op het laatste moment onze vouwwagen op de 27e juli toch in Filisur in Zwitserland neerzetten; we hadden afgesproken op die dag onze andere drie kinderen met aanhang op de camping daar te treffen. We hadden ’s morgens nog gebeld naar Ede en begrepen dat het nog steeds niet beter ging. We klapten onze vouwwagen in en begonnen aan de rit richting huis, met na een tijdje nog een laatste mogelijkheid om weer af te slaan Zwitserland in. Toen we dat punt al even voorbij waren, belde Geraltine, dat Arie nu toch echt leek op te knappen. Gelukkig, we besloten terug te rijden en ons kampeermiddel toch maar naar Filisur te brengen. Onze andere kinderen en wijzelf ook, hadden erg uitgezien naar het hardloopweekend samen. zo konden Peter Jan en Wilco de marathon en Kees en neef Gerben zaterdag de 78 km in de bergen lopen. Ze finishten allemaal met een goede tijd in Davos. Wat hadden we een fijn weekend. We waren erg blij, dat het met Arie weer een stuk beter ging.
Maandag vertrokken we echt naar huis, het einda van een heerlijke en even onrustige vakantie, die toch goed afliep. We zijn natuurlijk gelijk even bij je wezen kijken en waren blij je in gezondheid weer te zien. Ook zijn we erg dankbaar voor het perosneel van Bertrandt Russelstate 6; het was een pittige tijd voor ze, maar ze hebben heel adequaat gehandeld en goed voor je gezorgd.
Deze foto maakten we op 26 juni, een paar weken voor we op vakantie gingen. Je ziet er goed uit. Helaas blijf je na onze vakantie steeds wat kwakkelen. Echt conditie opbouwen lukt niet. Je hebt af en toe een koortspiek. Het is niet echt duidelijk waar het vandaan komt. In het eerste weekend van september wordt er toch weer een longontsteking geconstateerd, hoewel je saturatie steeds goed blijft, zelfs zonder zuurstof; ra,ra.
De antibiotica slaat goed aan en op deze foto, die we vrijdag 7 september maakten, kijk je al weer aardig helder de wereld in. Toen we vanmiddag bij je kwamen was je wat traag. Je bleek gisternavond eerst een saturatiedip te hebben gehad en een veel te hoge hartslag. Een tijdje daarna kreeg je een flinke toeval. Je kreeg neusspray, maar ook vannacht en vanochtend had je die spray nodig, omdat je weer klam aanvoelde en koude handen had. UIteindelijk zakte de statusachtige toestand af en werd je weer een ander mens. Toen wij er vanmiddag waren, kwam de zuster van het Verpleegkundig Team je voor het laatst anti-biotica toedienen, waarna het infuus er weer uit mocht.
Na al die maanden met weinig toevallen, zien we nu weer voor het eerst deze vervelende toestand bij je. Het gaat nog niet echt van een leien dakje. Van staan en lopen is nog geen sprake geweest na je ziekenhuisopname. Helaas.
Vanmiddag in de kerk vroeg iemand nog even hoe het met je ging. Ze had op Doedac gewerkt en aan het eind van het gesprek zei ze nog even: Ik vind Arie altijd zo leuk om te zien! Daar was ik het natuurlijk onmiddelijk mee eens!