Omslag
Het ging de laatste maanden zo goed met Arie’s gezondheid: bijna geen toevallen en hij is weer heel goed en snel teruggekomen na de ziekenhuisperiode. Hij liet ons daardoor versteld staan. Konden ze hem nu nog maar weer eens zien op de IC!
Helaas was het de dag na zijn verjaardagsfeest ineens weer mis: de toevallen waren er ineens weer en hij was er erg moe van. Een vervelende bijkomstigheid was, dat hij ook af en toe moest overgeven.
Vorige week dinsdag werd er preventief gestart met antibiotica, omdat er in zijn longen toch weer iets fout dreigde te gaan. Vrijdag was ik nog even bij hem en heb hem op zijn kamer gezet in de zitzak, zodat hij kon kijken hoe de verjaardagskaarten werden opgehangen. Maar echt vrolijk was hij niet; je ziet dat hij heel anders uit zijn ogen kijkt, dan voor de omslag.
Zondag de 22e januari ging het helemaal mis. Hij had een paar keer overgegeven, kreeg toevallen, de noodmedicatie hielp niet en de HAP (huisartsenpost) en wij werden gebeld. Er werd geluisterd naar zijn longen, zijn saturatie werd gemeten. Die bleek, toen hij lag een stuk lager te zijn, dan toen hij moest zitten, voor het luisteren naar zijn longen. Besloten werd een ander antibioticum te geven en ervoor te zorgen, dat hij wat meer omhoog lag met zijn bovenlichaam.
Aan het eind van de middag, toen we op het punt stonden om weer even bij hem te gaan kijken, werden we gebeld, dat de huisartsenpost opnieuw was ingeschakeld. Arie had weer een toeval gehad en rivotril toegediend gekregen en zijn saturatie liep verder terug. Toen wij bij hem kwamen had hij net weer een toeval gehad. Hij voelde klam aan, zag er ziek uit en had een veel te hoge hartslag. In overleg met de huisarts werd opnieuw rivotril gegeven en zuurstof. Na een tijdje afgewacht te hebben werd in overleg besloten, dat het toch beter was om niet zo de nacht in te gaan en de ambulance werd besteld.
In het ziekenhuis werd Arie onderzocht en bleek de longfoto gelukkig niet verontrustend te zijn. Met de antibiotica moet het op te lossen zijn. Hij werd opgenomen op de Neuro MC en na overleg werd besloten, dat er nog afgewacht zou worden of hij aan de rivotril-pomp zou moeten. Wij zagen n.l. dat Arie intussen weer ontspannen was en het koude nen klamme was verdwenen. Bovendien had hij al een tijdje lekker rustig liggen slapen.
De volgende middag mochten we Arie alweer ophalen. De neuroloog had in overleg met dr. Stapert, van SEIN, besloten om de dyphantoine met 25 mg te verhogen. Bovendien wordt woensdag de medicatie voor zijn maag gewijzigd. We hopen dat daardoor de anti-epileptica beter wordt opgenomen en de bloedspiegels weer de gewenste hoogte bereiken.
Gelukkig gaat het hierna elke dag weer een stukje beter. Vanmiddag (donderdag) is hij weer een paar uur naar Doedac geweest. Hij is ook weer wat actiever en pakt weer wat speeltjes uit de bak.