Een tracheostoma, nog steeds op de IC 3
Deze week is Arie langzaam aan het opknappen. Helaas kon niet voorkomen worden, dat hij net als vorig jaar weer een tracho-stoma heeft gekregen. Dit is een buisje, wat rechtstreeks in de luchtpijp wordt geplaatst om het ademen te vergemakkelijken en indien nodig makkelijk slijm te kunnen wegzuigen.
Hij blijft toch telkens nog koorts houden en er is vandaag een nieuwe anti-bioticakuur gestart en er zijn weer kweken afgenomen.
De “centrale lijn”moet er eigenlijk uit, dat is een infuus, waarop een heleboel slangetjes zitten aangesloten, om verschillende soorten medicatie te kunnen toedienen. Er staat een rek naast zijn bed met een hele rij spuiten erin, waarvan nu gelukkig de meeste niet meer actief zijn. Zo’n infuus moet er uit na een bepaald aantal dagen vanwege infectiegevaar; w.s. wordt er een kleiner infuus in zijn voet ingebracht, zodat hij er niet zoveel last van heeft.
Vanmiddag ben ik met de trein naar Ede gegaan, omdat Kees met de auto naar zijn moeder was. Het zal niet lang meer duren voor Arie’s oma gaat overlijden. Op de terugweg kwam Kees nog even bij Arie kijken en waarempel: hij kreeg een brede glimlach van hem en vond hem druk spelend met zijn spiegeltje! Dat is fijn, want vanmiddag sliep hij nog veel. Dat was ook wel logisch, want vanochtend was Arie voor het eerst weer even uit bed geweest en had hij in een grote stoel gezeten.
Verder kijkt hij af en toe ook een poosje tv
